Kim jest Technik Weterynarii?

Ostatnio pojawiają się coraz częściej w małych gabinetach weterynaryjnych. Niegdyś schowani na zapleczach dużych klinik dzisiaj wychodzą do pacjentów i opiekunów stanowiąc element zespołu medycznego w zdecydowanej większości gabinetów i przychodni weterynaryjnych. Mowa o Technikach Weterynarii.

Jak nim zostać, jakie ma zadania w gabinecie i gdzie jeszcze poza gabinetem weterynaryjnym możesz spotkać Technika Weterynarii? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz poniżej.

Człowiek od zadań specjalnych

Kiedy postanowiłam zdobyć tytuł i uprawnienia Technika Weterynarii wielu moich znajomych pytało Kim jest Technik?

Technik Weterynarii to najprościej porównując – odpowiednik pielęgniarki w ludzkiej medycynie. Jest osobą, która zajmuje się pacjentami w szpitaliku, prawą ręką doktora podczas badań czy zabiegów, ciepłym głosem który zapisuje cię na wizytę z pupilem i osobą, która zbada krew twojego kota. Dużo, prawda? A to dopiero początek, telegraficzny skrót.

Szkoła

W związku z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dn. 15 lutego 2019r. w sprawie ogólnych celów i zadań kształcenia w zawodach szkolnictwa branżowego oraz klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego od września 2019r. nie ma możliwości kształcenia się na kierunku Technik Weterynarii w szkołach policealnych dla dorosłych. Jedyna obecna opcja uzyskania tytułu przez dorosłych to Kwalifikowany Kurs Zawodowy KKZ. Kurs trwa rok tj. 2 semestry, głównie w trybie zaocznym, weekendowym. Z tego co wiem, kurs niewiele rożni się od szkoły. Program i podstawa nauczania jest ta sama, jedynie mniej godzin zajęć i krótszy czas nauki. Ponieważ nie odbyłam kursu a szkołę, opiszę jak to wyglądało u mnie.

Dwie opcje

Aby zostać technikiem należy skończyć szkołę techniczną. Opcje są dwie. Pierwsza jest dla ludzi naprawdę młodych i jest to standardowe technikum zakończone maturą. Poza przedmiotami typowo zawodowymi mamy matematykę, historię, WF itp. Poza maturą zdaje się egzaminy zawodowe. Opcja numer dwa to szkoła policealna (jak wspomniałam obecnie zastąpiona przez KKZ), która jest dla trochę starszych ludzi, chcących się przebranżowić czy w końcu zająć tym co lubią i kochają – jak JA 🙂 Ta szkoła również kończy się egzaminami zawodowymi.

W szkole (kursie KKZ) są przedmioty, który mają wzbogacić przyszłego Technika w wiedzę z zakresu głównie anatomii zwierząt i fizjologii, żywienia, chorób, podstaw diagnostyki i chirurgii, rozrodu, systemów chowu, prawa weterynaryjnego. Każdy przedmiot omawiany jest teoretycznie i praktycznie. Do tego należy odbyć miesięczne praktyki w klinice lub gabinecie.

W szkole nie uczą tylko o pieskach i kotkach. Materiał obejmuje swoim zakresem anatomie, choroby i hodowlę bydła, trzody chlewnej czy koni. Są też elementy wiedzy z zakresu ptaków i  gryzoni.

Materiału jest naprawdę dużo, bo Technik musi znać i różnice anatomiczne między gatunkami, różnorodność chorób w rożnych gatunkach z podziałem na pasożytnicze, wirusowe czy bakteryjne. Do tego dochodzi Farmakologia oraz podstawy diagnostyki, w tym ta obrazowa jak RTG czy USG, diagnostyka laboratoryjna jak rozmazy, zeskrobiny, opracowanie próbek do dalszych badań, oraz podstawy żywienia i paszoznawstwa w przypadku zwierząt hodowlanych.

Egzaminy kwalifikacji zawodowych

Dodatkowo, aby uzyskać tytuł trzeba zdać egzaminy zawodowe. I to aż 4! Po pierwszej części poświęconej anatomii i rozrodowi zdajemy pierwszy egzamin, a po bloku z chorobami, diagnostyką i prawem weterynaryjnym zdajemy drugi. Oba egzaminy podzielone są na teoretyczne (test) oraz praktyczne. Praktyczne bywają rożne – od konieczności wypełnienia dokumentacji przez przygotowanie narzędzi do zabiegu po np. wykonanie jakichś analiz i badań. Dopiero po zdaniu wszystkich 4 egzaminów uzyskamy dyplom, upragniony tytuł Technika Weterynarii oraz prawo do pracy w danym zawodzie. Minusem egzaminów jest to, że są organizowane w jeden dzień w całym kraju i o jednej godzinie, a na wyniki czeka się kilka dłużących się tygodni.

Człowiek orkiestra

Technik Weterynarii może w gabinecie bądź klinice naprawdę wiele. Oczekuje się od niego, że z jednej strony będzie serdeczny dla opiekuna i troskliwy dla pacjenta, a z drugiej zaś, że zachowa zimną krew w nagłych przypadkach, będzie myślał jasno i klarownie. Wykonywanie poleceń wydanych przez lekarza musi być niemal bezwarunkowe, płynne i przewidujące.

Recepcja:

• wita pacjentów
• umawia na wizyty
• przeprowadza z opiekunami wywiad, który ma na celu określenie co się dzieje ze zwierzakiem i jaki jest cel wizyty
• przeprowadza wstępną ocenę stanu zdrowia zanim pacjentem zajmie się doktor
• dba o dokumentację pacjenta
• rozlicza opłaty za badania i wizyty
• zajmuje się sklepikiem zoologicznym

Gabinet:

• przygotowanie pacjenta do badania
• przygotowanie niezbędnego sprzętu do wykonania badań przez doktora
• zabezpieczanie próbek do analiz
• podawanie leków zleconych przez lekarza weterynarii
• wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych takich jak obcięcie pazurów
• przytrzymanie zwierząt do badania
• utrzymanie sterylności gabinetu oraz sprzętu diagnostycznego

Sala chirurgiczna:

• asysta przy zabiegach operacyjnych
• monitorowanie stanu pacjenta podczas zabiegu lub operacji
• przygotowanie pacjenta do zabiegu lub operacji
• przygotowanie sali do operacji
• utrzymanie sterylności gabinetu po zabiegu
• przygotowanie sprzętu chirurgicznego i narzędzi do zabiegu

Szpital:

• opieka nad pacjentem po zabiegu lub operacji
• monitorowanie stanu pacjenta
• podawanie leków
• kontrola równowagi płynów, przyjmowanego pokarmu w okresie rekonwalescencji
• fizjoterapia
• zmiana opatrunków
• dbanie o higieniczność pomieszczenia szpitalu i klatek z podopiecznymi jak i samych podopiecznych

Laboratorium:

• pobranie próbek
• przygotowanie próbek do analiz
• analiza próbek
• wypisanie skierowania na wykonanie analiz w laboratoriach zewnętrznych
• wprowadzanie wyników analiz do dokumentacji pacjenta
• archiwizacja wyników
• dbanie o poprawne działanie sprzętu laboratoryjnego
• utrzymanie sterylności urządzeń i pomieszczeń laboratoryjnych

Gra zespołowa

Technik Weterynarii przez to, że stanowi prawą rękę lekarza weterynarii, musi posiadać naprawdę sporą wiedzę w zakresie tego co aktualnie dzieje się w gabinecie. Musi umieć przygotować sprzęt do wykonania odpowiedniego badania, asystować przy badaniu jednocześnie stale monitorując bezpieczeństwo osób w gabinecie. Wprawiony technik zauważy podirytowanie zwierzęcia, a w związku z tym np. ryzyko ugryzienia lub próby ucieczki z gabinetu.

Z kolei lekarz weterynarii musi mieć pewność, że technik dobrze poda lek np. w odpowiednie miejsce czy w odpowiedni sposób, będzie umiał przygotować np. kroplówkę czy zestaw do cewnikowania, podczas gdy on w tym czasie zajmie się kolejnymi badaniami czy wyjaśnianiem zabiegu/badania opiekunom.

Lekarz weterynarii oraz technik powinni się uzupełniać. Znać wzajemnie swój styl pracy, ulubione narzędzia, tok postępowania, tak aby wizyta i badania przebiegały jak najsprawniej, ograniczając stres zwierzęcia i opiekuna do minimum.

Technik, w czasie kiedy lekarz wypisuje zalecenia opiekunom powinien posprzątać gabinet, leki, narzędzia i przygotować wszystko do wizyty kolejnego pacjenta.

Nie tylko psy i koty

Technika weterynarii możemy spotkać coraz częściej przy zwierzętach hodowlanych. Po ukończeniu dodatkowych szkoleń Technicy zajmują się np. inseminacją czy układaniem planu żywieniowego. W dużych gospodarstwach codziennie monitorują stan zdrowia zwierząt, ich wyniki produkcyjne (głównie w fermach kur niosek i bydła mlecznego), przeprowadzają zabiegi pielęgnacyjne jak korekta racic, pomoc w strzyżeniu owiec, przycinanie kłów prosiąt… 

Zdarza się, że technik weterynarii zostanie zatrudniony w Inspekcji Weterynaryjnej. W IW może sprawować nadzór nad gospodarstwami w zakresie zapewnienia dobrostanu zwierząt, monitorowania jakości pasz, prowadzenia profilaktyki przeciwko chorobom, działań pomocnych przy walce z np. ASF, kontroli dokumentów.

Specjalizacja

Jeżeli technik zechce się w czymś specjalizować, może ukończyć przeróżne kursy organizowane przez uczelnie weterynaryjne, szkoły weterynaryjne czy rożne stowarzyszenia.  Istnieje kilka specjalizacji dedykowanych m.in. technikom weterynarii: grooming, anestezjologia, ultrasonografia, behawiorystka, analityka laboratoryjna, dietetyka.  

Technik, podobnie jak lekarz musi stale pogłębiać swoją wiedzę i ją uaktualniać. Z tego też powodu, często obok szkoleń i kongresów dla lekarzy organizowane są szkolenia i seminaria dla techników. Obecny rynek szkoleń dedykowanych technikom naprawdę cudownie się rozrasta i zaczepia o coraz ciekawsze tematy. Baza literatury fachowej coraz częściej dedykowana jest także technikom w stosunku do zakresu ich obowiązków.

Wszystko to spowodowane jest coraz większym zainteresowaniem technikami weterynarii przez dobre gabinety weterynaryjne, coraz bardziej są oni doceniani jako pomoc w utrzymaniu sprawnej, profesjonalnej i kompleksowej opieki nad pacjentami oraz dbaniem o zadowolonego klienta.

Jeżeli wydawało Ci się, ze technik tylko przytula zwierzęta, wyprowadza na spacer, głaszcze, a w wolnej chwili sprzedaje karmę czy zabawki w sklepiku.. no cóż… mam nadzieję, że właśnie zmieniłam Twoje zdanie 🙂

tech.wet. Małgorzata Kasiak