Pierwsza Pomoc – reanimacja według schematu ABC

Schemat ABC postaw w celu przeprowadzenia wstępnej oceny stanu zdrowia poszkodowanego zwierzęcia i podjęcia akcji reanimacyjnej. Poprawnie i szybko przeprowadzona akcja reanimacyjna kota może uratować jego życie i zdrowie.

Przygotowanie do reanimacji kota

Ułóż zwierzę w bezpiecznym miejscu. Chodzi tutaj nie tylko, o bezpieczne miejsce dla zwierzęcia, ale i takie, jakie zapewni bezpieczeństwo tobie np. uchroni przez potrąceniem przez auto, jeżeli udzielasz pomocy  przy ruchliwej trasie.

Ułóż zwierzę w pozycji odbarczonej – tj. ułożyć na płaskiej, twardej i równej powierzchni.  Nie układamy kota na sofie, poduszkach, materacu. Miękka powierzchnia będzie amortyzować uciski klatki piersiowej.

 Ułóż kota:

• Układamy kota na prawym boku;
• Szyja wyciągnięta a głowa podniesiona niczym przedłużenie szyi, pysk otwarty;
• Kończyny przednie oraz tylne wyprostowane, ustawione pod kątem prostym do osi ciała;

Aby ułatwić przepływ krwi do mózgu możemy zastosować pozycję Tredelenburga – ułożenie głowy niżej niż reszta ciała.

Rozszyfrujmy ABC:

A – Airway – drożność dróg oddechowych

B – Breathing and bleading – oddychanie i krwawienie

C – Circulation and level of consciousness – krążenie i stan świadomości

A – Airway

• Wyprostuj szyje pacjenta i wyciągnij język;
• Obserwuj czy zwierzę podejmuje próbę oddychania;
• Jeżeli w gardle znajduje się ciało obce usuń je palcem;
• uciśnij klatkę piersiową 5-6 razy aby określić czy drogi oddechowe są drożne;
• Wykonać wdechy przez nos 2-3 razy i ocenić czy klatka piersiowa się podnosi;

Jeżeli ciało obce znajduje się w krtani lub szyjnym odcinku tchawicy, należy wykonać Manewr Heimlicha.

B – Breathing and bleading 

• Określamy częstość oddechów, sposób unoszenia się klatki piersiowej, jeśli zwierzę oddycha samodzielnie;
• Oceniamy, czy nie doszło do krwotoku zewnętrznego lub wewnętrznego;
• Jeżeli zwierzę krwawi należy najpierw zatamować krwawienie!

Skutki niedotlenienia

O zatrzymaniu oddechu mówimy wtedy, kiedy układ oddechowy nie jest w stanie transportować powietrze do płuc, nie zachodzi wentylacja a pęcherzyki płucne nie otrzymują powietrza. W ciągu kilku minut po ustaniu wymiany gazowej w pęcherzykach płucnych komórki zaprzestają funkcjonować.

Organami najbardziej wrażliwymi na niedobór tlenu są: mózg, serce i nerki. Efekty niedotlenienia są widoczne już po kilku minutach. W ciągu 3 min powstają poważne zmiany w mózgu, w czasie 4-5 minut zmiany stają się nieodwracalne a po 6-7 minutach bezdechu może dojść do śmierci mózgu. Dlatego właśnie bardzo ważna jest szybka reakcja opiekuja i jak najszybsze rozpoczęcie reanimacji kota.

Po zatrzymaniu oddechu priorytetem jest przywrócenie czynności oddechowej!

C – Circulation and level of consciousness

• Oceniamy kolor błon śluzowych, czas wypełnienia się naczyń włosowatych po naciśnięciu dziąsła nad kłem. Prawidłowy czas wynosi 1-2 sek;
• Mierzymy tętno w jednym z 4 punktów pomiarowych: na tętnicy udowej, tętnicy śródręcza, tętnicy śródstopia oraz tętnicy ogonowej;
• Ustalenie stanu świadomości zwierzęcia, podjęcie próby wybrudzenia kota, jeśli oddech i praca serca są zachowane;

Reanimacja Usta-Nos

Taka forma wskazana jest przy kotach oraz psach ras małych (do 5 kg).

Tok postępowania:

• Wyciągamy język
• Zamykamy usta kota tak, aby nie uszkodzić języka;
• Obejmujemy ręką nozdrza i pysk kota;
• Przykładamy własne usta do nosa obejmując go po zewnątrz i wykonujemy wdmuchanie powietrza do nozdrzy;
• Zachowaj odstęp między wdechami, aby płuca opuściło wdychane powietrze;

Uwaga!

Ponieważ osoba udzielająca pomocy i wykonująca oddychanie, przyjmuje większą ilość powietrza może dojść u niej do hiperwentylacji! Objawy: spada ilość, CO2 i O2, zawroty głowy, problemy z ostrością widzenia (tzw. mroczki przed oczami), omdlenia, mdłości. Aby tego uniknąć prowadząc reanimacje oddychaj normalnie!

Uciskanie klatki piersiowej:

• Musi być przeprowadzone na 1/3 – ½ głębokości klatki piersiowej (zależnie od wielkości kota)
• Szybkość ucisków ok. 100/min;
• zlokalizuj najdokładniej jak się da miejsce uciskania klatki piersiowej: zwierze leży na prawym boku, zegnij jego lewą łapę w łokciu tak, aby dotknęła żeber, miejsce pod łokciem stanowi miejsce prowadzenia ucisków. Drugą opcją ustalenia miejsca prowadzenia ucisków jest okolica 4-5 przestrzeni międzyżebrowej.
• Uciski prowadzimy jedną ręką;

Pamiętaj!

15 uciśnięć klatki piersiowej 2 wdechy ratunkowe

Akcję reanimacyjną kota prowadzimy aż do czasu przywrócenia oddechu ( w tym celu, co jakiś czas przerywamy i sprawdzamy czy zwierzę podejmuję próby samodzielnego oddychania) i krążenia ( w tym celu badamy tętno na jednym z 4 punktów kontrolnych, co kilka serii uciśnięć i wdechów).

Jednocześnie starajmy się wezwać pomoc weterynaryjną lub jeśli to możliwe przetransportować zwierzę do lecznicy weterynaryjnej. Nie przerywamy akcji na dłużej niż wymaga tego np. umieszczenie zwierzęcia w aucie!

Pamiętaj!

Aby zaoszczędzić siły, zachować stały poziom uciśnięć i wdechów poproś kogoś o pomoc. Wymieniajcie się w czynnościach, co około 2 minuty. Jedna osoba może przeprowadzać uciśnięcia a druga wdechy.

tech.wet. Małgorzata Kasiak